Bezpośrednio przed II wojną światową służył w stopniu podporucznika w 14 pułku ułanów jazłowieckich we Lwowie (od r. 1936 dowódca pułku: płk Edward Godlewski), następnie, we wrześniu 1939 r. dowodził 2. plutonem w 1. szwadronie tegoż pułku (dowódca szwadronu: ppor. Zbigniew Panesz), raniony 17 września pod Górkami w Puszczy Kampinoskiej podczas przebijania się Armii ,,Poznań” po bitwie nad Bzurą do Warszawy, leczony i ukrywający się w Szpitalu Ujazdowskim, został wypisany stamtąd pod koniec 1939 r. jako inwalida wojenny.

Później był w ZWZ – AK, a od lipca 1944 r. walczył w oddziałach partyzanckich na Podhalu. O sobie prawie nic nie pisał, choć uczestniczył bezpośrednio w wielu akcjach, które w swych zobiektywizowanych relacjach wymienił. Przez wiele lat zbierał materiały źródłowe, będące też podstawą m.in. do artykułów pt. Polowe izby chorych Armii Krajowej w Nowosądeckiem Przegląd Lekarski nr 1 z 1991 r., Służba sanitarna obwodu AK w Rabce Przegląd Lekarski nr 1 z 1989 r., Rabka w latach wojny i okupacji 1939 – 1945 Studia Historyczne 1990, nr 1, s. 91 – 114, Farmaceuci na okupowanym Podhalu Przegląd Lekarski nr 1 z 1990 r.