Przy ścieżce w połowie drogi na Maciejową, przy wejściu do lasu, stoi "Pomnik konia" postawiony na pamiątkę śmierci wiernego zwierzęcia. Kochał konia tak bardzo, że gdy ten padł, napisał wiersz i umieścił go na pomniku. Na granitowej płycie wyryto piękny wiersz i umieszczono małą podkowę. Poniżej tekst, który można przeczytać na pomniku (pisownia oryginalna).
Burzanowi
z „Sonetów krymskich” wybrałem imię
z ostrokrzewu
szlachectwo krwi dumy tyle
że mógłbym być twoim ordynansem
w grzywie wiatr
wedle praw które szanuje wiatr
wedle praw które szanują zwierzęta
bez słowa skargi
padłeś
wklejony w poświatę gór
ze stepów koń
oddany ziemi
nie zetniesz traw galopem
bez rytu w śniegu
pozostanie białe pole
Burzan
cichy w koronie śmierci
kantar nad martwym okiem
smagania wichrów i upadki groźne
nocne pijanie
krew stygnąca na całunie gwiazd
exitus est
owies ściskam w dłoni
gdy na niego patrzę
słyszę tętent
rosi się podkowa srebrem
CMNK – lipiec 2012